اصلاح طلب یا منفعت طلب؟

از ناکامی های اصلاح ‏طلبی یافتن متغیرهای اثرگذار بر این ناکامی است و فرضیه ‏ایکه یافتن راز ناکامی، جستجوی میزان زایش و افزایشی است که می‏بایست در سرمایه اجتماعی پدید می‏آمد و نیامده است

ماندگاری اصلاحات بستگی تام به میزان ارتقایی است که در سرمایه اجتماعی داده است و ملاک ارتقاء، احساس خشنودی افراد و رضایت و مشارکت اجتماعی و احساس تعلق افراد اصلاح طلب به  احزاب و جریانهای سیاسی که بدنبال منافع عموم مردم بودندو به عکس، با افسردگی، اضطراب، عدم امنیت،تنازع و کشمکش اجتماعی مخصوصا با بی عدالتی در تضاد است.فرصت و موقعیت مناسب اصلاح‌طلبان نه در ائتلاف باجریان خاص که در توجه به افکار عمومی و بازگشت به یاران و یاوران اصلی خود و اصلاح‌طلبان راستین خواهد بودزیرا اصلاح طلبی که اصلاحات را از خود شروع نکند چگونه می خواد به جامعه و افکارعمومی بگوید کشورما به اصلاحات نیاز داردیکی از متغییر های اثر گذار وعلل ناکامی اصلاح طلبان  وراز ناکامی اینان این است که اگر بخواهیم صریح باشیم باید گفت جریان اصلاح‌طلبی برای ادامه حیات خود یک راه بیشتر ندارد و آن کنار گذاشتن افرادی است که با تابلوی اصلاحات در پی منافع خود هستند. افرادی که در این راه و برای حفظ کرسی‌های کوچک و بزرگ قدرت خود ابایی از عبور از آرمان‌های اصلاح‌طلبانه ندارند، مشکلی با همراهی با جناح رقیب ندارند، از همراهی و کوتاه آمدن در برابر اصحاب قدرت هیچ خجالت نمی‌کشند و در یک کلام تنها موضوعی که برایشان فاقد اهمیت است صدای مردم و مطالبات جامعه است. اگر اصلاح‌طلبان به هر دلیلی راهی جز این مسیر را انتخاب کنند و یا همین مسیر را به موقع برنگزینند قطعاً از صحنه سیاسی کشور حذف خواهند شد. حذف اصلاح‌طلبان از صحنه سیاسی ایران به معنای میدانداری مجدد جناح تندرو و عقب ماندن بیشتر از گذشته قطار دموکراسی در ایران است.

کسی که در راس هرم اصلاحات استان وراس ستادروحانی قرار گرفته بود حال با پست و مقام گرفتن خود و فرزندش تلاش های شبانه روزی همکاران خودرا فراموش می کند و با منفعت طلبی به گذشته پشت می کند فردا چگونه می خواهد در میان یاران اصلاح طلب خود ظاهر شود